De echte reden van personeelstekorten
Normaal schrijf ik over onderwijs en educatie, maar er schoot mij een gesprek te binnen dat ik onlangs heb gevoerd, en dat wil ik toch even delen.
Een maandje geleden was ik op het strand. Ik vind het altijd heerlijk om een bedje te huren met een parasol en windscherm. In Noordwijk heb ik daar mijn vaste adresje voor.
De uitbater van de bedjes ken ik inmiddels al een paar jaar en ik raakte met hem aan de praat.
We hadden een typisch ondernemers praatje. En voor de mensen die geen ondernemer zijn: Een ondernemerspraatje draait altijd om elementen die effect hebben op het ondernemen. De stand van de economie, personeel, de fiscus, politiek etc. Ieder onderwerp kan eigenlijk wel worden besproken, maar wat een ondernemerspraatje typeert is dat het gesprek altijd uitmond op een paar basale vragen:
Wat doet het met de zaak? Ofwel: Welke gevolgen heeft de besproken kwestie op de onderneming?
Wat doet het met de omzet? (ga je door de besproken kwestie minder verdienen)
Hoe ging het vroeger?
Een koopman vertelde mij ooit dat je deze vragen nog verder kunt vereenvoudigen naar de ultieme ondernemersvraag en die luidt: Wat blijft er aan de snaar hangen? (=wat blijft er over onder aan de streep).
Niet zeldzaam eindigt een ondernemerspraatje in regelrecht gezeik.
Als ondernemer is het heerlijk om daarin gelijkgezinde te vinden waarbij je even niet ‘de correcte ondernemer’ hoeft te zijn. Je mag heerlijk klagen en zeiken en dat lucht op.
Een ondernemerspraatje kan altijd en overal.
Tijdens mijn ondernemerspraatje op het strand ging het dit keer over personeel.
Deze zomer kwam namelijk het personeelstekort pas echt goed aan het licht.
Niet alleen mijn koffer op Schiphol, maar ook mijn pizza en kop koffie werden te laat en in twijfelachtige toestand gebracht. Ik ken zelfs restaurants die uren eerder dicht moesten wegens personeelstekort.
Ook de strandman waarmee ik in gesprek was gaf aan dat er inmiddels een tekort ontstaat aan jonge jongens en meiden die een parasol voor je uitklappen.
Wie de krant en de onderzoeken gelooft zal de tekorten waarschijnlijk wijten aan vergrijzing, corona en een lager geboortecijfer.
Ook ik denk met mijn boeren ondernemersverstand, dat vergrijzing inderdaad niet meewerkt maar er is een factor die veel belangrijker is: Ouders geven hun kinderen teveel.
Toen ik 14 was kreeg ik mijn eerste bijbaantje. Ik stond te trappelen om wat centen te verdienen zodat ik kon kopen wat ik graag wilde. Tegenwoordig zie ik snotneuzen van 15 met de nieuwste Iphone, duurste kleding die net terug zijn van een wereldreis. En voor al die luxe is geen uur gewerkt. Het is allemaal geleend van de bank, stufie of gekregen van de ouders.
En diezelfde ouders stonden waarschijnlijk deze zomer vloekend bij Schiphol in de rij.
Het wordt hoog tijd dat we ons voorland achter de Playstation vandaan sleuren en aan het werk zetten. Niet alleen omdat ik dan sneller mijn koffie krijg op het terras maar vooral ook voor hen zelf.
Er is namelijk geen beter gevoel dan na een dag hard werken moe maar voldaan naar huis gaan met een paar centen in je zak. Het gevoel van waardering, ‘er toe doen’ en trots wordt steevast ontnomen als ouders keer op keer van alles betalen.
En als de gepamperde jeugd straks het werkveld ingaat zitten ze waarschijnlijk binnen no time thuis met een burn out omdat ze dan pas voelen hoe het is om hard te werken.
Maargoed, de vraag is natuurlijk of er door al die verwende pubers minder aan de snaar blijft hangen? Nou ja. Want klanten willen snel en goed geholpen worden en daarvoor is voldoende personeel belangrijk. En een tevreden klant komt vaker terug en dus stijgt de omzet, dat heeft weer een gunstig effect op de economie.
En met een sterke economie zijn we allemaal verzekerd van welvaart en zekerheid. En dan blijft er voor iedereen meer aan de snaar hangen.
